299 lat temu, 31 stycznia 1720 roku zmarł w Rzymie Karol Edward Stuart (Charles Edward Louis John Casimir Silvester Severino Maria Stuart), nazwany także Bonnie Prince Charlie, czyli Ślicznym Księciem Karolkiem; prawowity król Anglii, Szkocji i Irlandii; prawnuk polskiego króla Jana III Sobieskiego.

Syn Jakuba III Stuarta i Marii Sobieskiej, wnuk obalonego w 1688 roku króla Jakuba II Stuarta; jako prawowity król Anglii, Szkocji i Irlandii wysunął pretensje do tronu, organizując w 1745 zbrojną próbę przywrócenia korony prawowitej dynastii; zmarł w 1788 roku w Rzymie; w 1807 roku jego ciało zostało przeniesione z bazyliki ktedralnej we Frescati do Bazylizki św. Piotra w Watykanie gdzie spoczywa do dziś.

Po śmierci ojca w 1766 roku został jakobickim pretendentem do tronu Anglii, Szkocji i Irlandii; popierany przez większość szkockich klanów zorganizował w 1745 roku ekspedycję wojskową celem odzyskania utraconej korony. W sierpniu 1745 roku przybył z armią około 800 ochotników do szkockich Hebryd, skąd maszerując na południe w kierunku Edynburga otrzymał poparcie większości szkockich klanów oraz jakobitów z nizin a nawet z Anglii. Po zwycięskiej bitwie z Anglikami pod Prestopas we wrześniu 1745 roku do powstania zaczęli dołączać kolejni ochotnicy; kierując się na Newcastle wywołali wśród Anglików poczucie realnego zgrożenia, co doprowadziło do zmobilizowania i zwarcia szeregów w angielskiej armii. Brak zdecydowania jakobickich dowódców i konflikt między nimi przyczynił się do osłabienia oddziałów antyhanowerskiech, czego rezultatem była klęska w bitwie pod Culloden Moor w kwietniu 1746 roku; powstanie zostało rozbite a młody Karol zmuszony do wielomiesięcznego ukrywania się przed Anglikami i ostatecznej ucieczki do Francji.

Poniżej portret Karola Edwarda Stuarta w polskim kontuszu.

Opracowanie:
@cezarys